1973’de Ricardo Bofill tarafından alınan harap olmuş çimento fabrikası, büyük bir fırsata ve çok özel bir eve dönüştürüldü.
Ricardo Bofill, 1973 yılında, Birinci Dünya Savaşı’ndan kalma Barselona yakınlarındaki eski bir çimento fabrikasını satın aldı.
Binadaki potansiyeli gördü ve yaşam alanına dönüştürmek üzere hemen yenilemelere başladı.
Ekibiyle beraber yıllarca süren çalışmalardan sonra fabrikadan modern bir yaşam alanı oluşturdu.
Binanın dışı doğa bitki örtüsü ile sarıldı, şimdi dış duvarlar yemyeşil bir çayıra dönüştü.
Bina tamamen özel bir eve dönüştürüldü.
Bofill kişisel sitesinde “Çimento fabrikasında çalışmak mükemmel” dedi.
Her oda belli bir amaca uygun olarak tasarlandı, hiçbiri birbirine benzemiyor.
Bofill’e göre “Yaşama izlenimim var… Beni dışarıdan koruyan kapalı bir evrene sahibim”.
“Hayat belli bir sırada devam ediyor, iş ile boş zamanlar arasında çok küçük farklar var.”
Binanın içinde ve dışında genel dinlenme noktaları var.
Bofill’in ekibi, binanın bir bölümünü bir stüdyo olarak kullandığı için, çalışma alanı da burada önemli bir bileşen.
Dış yapı çoğunlukla çimle kaplı ama bunun yanı sıra okaliptüs, palmiye ve zeytin ağaçları da bulunuyor.
Bu da binaya “gizemli, benzersiz ve tekrara düşmeyen romantik bir yıkıntı” izlenimi veriyor.
Zemin katta bulunan mutfak-yemek odası ailenin buluşma noktası.
İnanılmaz dönüşümüne rağmen, fabrika halen fonksiyonel çalışıyor.
Bofill, projenin sürekli evrimini kendi yaşam tarzına ve yaratıcı vizyonuna benzetiyor.
La fábrica’nın sembolik cazibesinin bir parçası da her zaman yapılması gereken işler olması.
Yeterli yaratıcı düşünceyle, herhangi bir yer yeni ve güzel bir alan haline gelebilir.
